[caption id="attachment_18444" align="alignright" width="451"] Rosa Dekker. Foto: Evert Elzinga[/caption]
De pabo’s kregen dit jaar maar liefst 900 aanmeldingen meer dan vorig jaar. De toename kan deels te maken hebben met de coronacrisis, maar komt wellicht ook door de goede kansen op een baan en de aandacht die er voor het leraarschap is geweest. Voor de komende editie sprak Schooljournaal met drie leerkrachten in spe die staan te trappelen om voor de klas te mogen staan. Zij starten deze maand met de opleiding.
Ik wil al mijn hele leven voor de klas staan. Dat is dus niet iets wat opkwam tijdens de coronacrisis. Ik keek op de basisschool al enorm op tegen de juf: dat wilde ik ook! Als ik vroeger een studiedag had, ging ik met mijn tante mee naar school. Zij geeft les aan groep 3. Ik vond het dan heel leuk om in de klas te helpen. Ik heb de mbo-opleiding tot onderwijsassistent al afgerond en ben nu twee jaar aan het werk op een dorpsschooltje. Ik heb lang getwijfeld over een studie tot sociaal-pedagogisch hulpverlener, maar ik wil toch echt gaan lesgeven.’ Ik ga wel de pabo in deeltijd volgen. Ik doe er dan vier jaar over en moet één keer per week naar school. Maar misschien kan ik de opleiding versneld doen. Ik woon net samen en ik moet wel mijn vaste lasten kunnen betalen. Daarnaast denk ik dat het beter is om nog in de praktijk te blijven werken. Daar leer ik veel meer van.’
‘Nu sta ik naast de groep met kinderen, straks hoop ik ervoor te staan. En dat het dan echt míjn groep is. Het lijkt me mooi om een vertrouwensband met je klas op te bouwen. Daar zie ik echt naar uit. En dat je aan het einde van het jaar kan zien wat je met z’n allen hebt bereikt. Hiervoor moet ik wel wat sterker worden, zodat ik goed orde kan houden. Gelukkig heb ik dat al een beetje geleerd in mijn huidige baan. Vroeger wilde ik graag juf worden van groep 3 of 4, omdat je dan echt met de basis bezig bent. Nu lijken groep 5 of 6 me interessanter. Dan weet je al welke kinderen er voor- of achterlopen en kun je ze wat extra’s bieden.’
‘Ik zie wel een beetje tegen het vak Nederlands op. Dat vind ik wat moeilijker dan de rest, maar het komt sowieso goed. Ik vind het jammer dat we straks met thuisstudie beginnen, want het lijkt me leuk om mijn medestudenten te ontmoeten. Dat je straks met allemaal mensen in de klas zit met dezelfde ambitie. Supertof. Met de opleiding hoop ik mezelf wat uit te dagen. Ik kan meer dan alleen onderwijsassistent zijn. Als ik de opleiding heb afgerond, wil ik me misschien meer gaan verdiepen in leerproblemen van kinderen. Zo kan ik straks een nog betere juf zijn.’
tekst: Jorieke van Noorloos
De pabo’s kregen dit jaar maar liefst 900 aanmeldingen meer dan vorig jaar. De toename kan deels te maken hebben met de coronacrisis, maar komt wellicht ook door de goede kansen op een baan en de aandacht die er voor het leraarschap is geweest. Voor de komende editie sprak Schooljournaal met drie leerkrachten in spe die staan te trappelen om voor de klas te mogen staan. Zij starten deze maand met de opleiding.
Rosa Dekker (21), Pabo InHolland, Alkmaar
Ik wil al mijn hele leven voor de klas staan. Dat is dus niet iets wat opkwam tijdens de coronacrisis. Ik keek op de basisschool al enorm op tegen de juf: dat wilde ik ook! Als ik vroeger een studiedag had, ging ik met mijn tante mee naar school. Zij geeft les aan groep 3. Ik vond het dan heel leuk om in de klas te helpen. Ik heb de mbo-opleiding tot onderwijsassistent al afgerond en ben nu twee jaar aan het werk op een dorpsschooltje. Ik heb lang getwijfeld over een studie tot sociaal-pedagogisch hulpverlener, maar ik wil toch echt gaan lesgeven.’ Ik ga wel de pabo in deeltijd volgen. Ik doe er dan vier jaar over en moet één keer per week naar school. Maar misschien kan ik de opleiding versneld doen. Ik woon net samen en ik moet wel mijn vaste lasten kunnen betalen. Daarnaast denk ik dat het beter is om nog in de praktijk te blijven werken. Daar leer ik veel meer van.’
Vertrouwensband opbouwen
‘Nu sta ik naast de groep met kinderen, straks hoop ik ervoor te staan. En dat het dan echt míjn groep is. Het lijkt me mooi om een vertrouwensband met je klas op te bouwen. Daar zie ik echt naar uit. En dat je aan het einde van het jaar kan zien wat je met z’n allen hebt bereikt. Hiervoor moet ik wel wat sterker worden, zodat ik goed orde kan houden. Gelukkig heb ik dat al een beetje geleerd in mijn huidige baan. Vroeger wilde ik graag juf worden van groep 3 of 4, omdat je dan echt met de basis bezig bent. Nu lijken groep 5 of 6 me interessanter. Dan weet je al welke kinderen er voor- of achterlopen en kun je ze wat extra’s bieden.’
Ambitie
‘Ik zie wel een beetje tegen het vak Nederlands op. Dat vind ik wat moeilijker dan de rest, maar het komt sowieso goed. Ik vind het jammer dat we straks met thuisstudie beginnen, want het lijkt me leuk om mijn medestudenten te ontmoeten. Dat je straks met allemaal mensen in de klas zit met dezelfde ambitie. Supertof. Met de opleiding hoop ik mezelf wat uit te dagen. Ik kan meer dan alleen onderwijsassistent zijn. Als ik de opleiding heb afgerond, wil ik me misschien meer gaan verdiepen in leerproblemen van kinderen. Zo kan ik straks een nog betere juf zijn.’
tekst: Jorieke van Noorloos
