[caption id="attachment_18459" align="alignleft" width="450"] Imke Stout. Foto: Carilijne Pieters[/caption]
De pabo’s kregen dit jaar maar liefst 900 aanmeldingen meer dan vorig jaar. De toename kan deels te maken hebben met de coronacrisis, maar komt wellicht ook door de goede kansen op een baan en de aandacht die er voor het leraarschap is geweest. Voor de komende editie sprak Schooljournaal met drie leerkrachten in spe die staan te trappelen om voor de klas te mogen staan. Zij starten deze maand met de opleiding.
‘Ik heb kortgeleden mijn hbo journalistiek afgerond. De opleiding ging goed, maar sloot niet aan op de praktijk. De studieopdrachten vond ik leuk om te doen, maar de stages niet. Het was daar heel anders. Ik heb wel even in de journalistiek gewerkt, maar het bleek toch niets voor mij. Ik wil niet de hele dag achter de computer zitten. Het is ook heel lastig om werk te vinden.’
‘In januari heb ik me ingeschreven voor de lerarenopleiding. Dat was dus voor corona. Ik heb verschillende studies in mijn hoofd gehad, maar meerdere mensen zeiden tegen mij: is de pabo niet wat voor jou? Ik dacht, ik schrijf me gewoon in. Ik kan me altijd nog uitschrijven. Maar nu heb ik er echt zin in. Het lijkt me leuk om met kinderen te werken, het liefst sta ik voor de klas in groep 3 of 4. Op die leeftijd kunnen ze net lezen en schrijven. Dan werk je echt aan de basis. Dat idee kan natuurlijk nog veranderen. Ik moet nog beginnen.’
‘Ik denk wel dat de opleiding pittig wordt. Ik heb dyscalculie, waardoor ik niet goed kan rekenen. Ook ben ik geen ster in biologie. Orde houden in een klas met brutale kinderen lijkt me ook moeilijk. Maar dat ga ik natuurlijk allemaal nog leren. Een vriend van me, die de opleiding ook doet, zegt te twijfelen of deze studie wel wat voor mij is. ‘Je moet er echt sterk voor in je schoenen staan’, zegt hij. ‘Maar dat stá ik ook. Veel mensen verwachten dat alleen niet. Maar daar trek ik me niets van aan. Ik denk dat het wel goed komt.’
‘Ook al paste de journalistiek niet bij mij, ik wil het wel gaan gebruiken in de klas. Bijvoorbeeld door samen het Jeugdjournaal te kijken en te bespreken. Of dat ik met de kinderen de krant lees in de klas. Ik vind het belangrijk om ze al jong bij het nieuws te betrekken. Dat ik nog zeker drie jaar zelf in de schoolbanken zit, vind ik niet erg. Van tevoren klinkt het lang, maar het is maar een klein deel van je leven. Waarschijnlijk vliegt de opleiding voorbij, net als mijn studie journalistiek. Nog even en ik sta zo voor de klas.
tekst: Jorieke van Noorloos
De pabo’s kregen dit jaar maar liefst 900 aanmeldingen meer dan vorig jaar. De toename kan deels te maken hebben met de coronacrisis, maar komt wellicht ook door de goede kansen op een baan en de aandacht die er voor het leraarschap is geweest. Voor de komende editie sprak Schooljournaal met drie leerkrachten in spe die staan te trappelen om voor de klas te mogen staan. Zij starten deze maand met de opleiding.
Imke Stout (24), Academische Pabo Marnix Academie, Utrecht
‘Ik heb kortgeleden mijn hbo journalistiek afgerond. De opleiding ging goed, maar sloot niet aan op de praktijk. De studieopdrachten vond ik leuk om te doen, maar de stages niet. Het was daar heel anders. Ik heb wel even in de journalistiek gewerkt, maar het bleek toch niets voor mij. Ik wil niet de hele dag achter de computer zitten. Het is ook heel lastig om werk te vinden.’
Zin hebben
‘In januari heb ik me ingeschreven voor de lerarenopleiding. Dat was dus voor corona. Ik heb verschillende studies in mijn hoofd gehad, maar meerdere mensen zeiden tegen mij: is de pabo niet wat voor jou? Ik dacht, ik schrijf me gewoon in. Ik kan me altijd nog uitschrijven. Maar nu heb ik er echt zin in. Het lijkt me leuk om met kinderen te werken, het liefst sta ik voor de klas in groep 3 of 4. Op die leeftijd kunnen ze net lezen en schrijven. Dan werk je echt aan de basis. Dat idee kan natuurlijk nog veranderen. Ik moet nog beginnen.’
Dyscalculie
‘Ik denk wel dat de opleiding pittig wordt. Ik heb dyscalculie, waardoor ik niet goed kan rekenen. Ook ben ik geen ster in biologie. Orde houden in een klas met brutale kinderen lijkt me ook moeilijk. Maar dat ga ik natuurlijk allemaal nog leren. Een vriend van me, die de opleiding ook doet, zegt te twijfelen of deze studie wel wat voor mij is. ‘Je moet er echt sterk voor in je schoenen staan’, zegt hij. ‘Maar dat stá ik ook. Veel mensen verwachten dat alleen niet. Maar daar trek ik me niets van aan. Ik denk dat het wel goed komt.’
Bij nieuws betrekken
‘Ook al paste de journalistiek niet bij mij, ik wil het wel gaan gebruiken in de klas. Bijvoorbeeld door samen het Jeugdjournaal te kijken en te bespreken. Of dat ik met de kinderen de krant lees in de klas. Ik vind het belangrijk om ze al jong bij het nieuws te betrekken. Dat ik nog zeker drie jaar zelf in de schoolbanken zit, vind ik niet erg. Van tevoren klinkt het lang, maar het is maar een klein deel van je leven. Waarschijnlijk vliegt de opleiding voorbij, net als mijn studie journalistiek. Nog even en ik sta zo voor de klas.
tekst: Jorieke van Noorloos
