[caption id="attachment_18471" align="alignleft" width="450"] Henk Wijtsma. Foto: Sophie Terluin[/caption]
De pabo’s kregen dit jaar maar liefst 900 aanmeldingen meer dan vorig jaar. De toename kan deels te maken hebben met de coronacrisis, maar komt wellicht ook door de goede kansen op een baan en de aandacht die er voor het leraarschap is geweest. Voor de nieuwste editie sprak Schooljournaal met drie leerkrachten in spe die staan te trappelen om voor de klas te mogen staan. Zij starten deze maand met de opleiding.
‘Het onderwijs heeft altijd in mijn achterhoofd gezeten. Ik heb 28 jaar in de HR gezeten. Sinds augustus ben ik thuis omdat mijn contract niet kon worden verlengd. Ik werkte bij een verpleeghuisorganisatie en de fusie had te veel geld gekost, waardoor ze mij niet konden houden. Dit weet ik natuurlijk al even en het was voor mij het sein om naar de pabo te gaan. Ik dacht altijd dat ik niet genoeg geduld zou hebben voor het onderwijs, totdat ik regisseur werd bij een musicalzanggroep voor kinderen. Eigenlijk ging dat best goed. En wat was het leuk! Ineens was de lerarenopleiding geen no-go meer voor mij.’
‘Het is ook een prettig idee dat er genoeg werk is in het onderwijs. Toen ik in de HR een baan probeerde te vinden, merkte ik dat de markt overspoeld wordt door professionals. Ja, dan sta ik met mijn leeftijd achteraan in de rij. En dan is er ook nog corona. Ik doe mijn opleiding versneld in deeltijd. Dat houdt in dat ik twee jaar lang één keer per week naar school moet. Daarnaast loop ik één dag per week stage. Op dit moment krijg ik een WW-uitkering en ben ik door mijn studie deels vrijgesteld van sollicitatieplicht. Maar als ik ergens een zwangerschapsverlof kan opvangen, in de HR of op een basisschool, dan doe ik dat natuurlijk graag.’
‘Ik ben het gewend om naast werk te studeren, dat deed ik ook in mijn vorige baan. ‘Waar ik meer tegenop zie, is dat straks waarschijnlijk de opa van de groep ben, haha. Het lijkt me ook lastig om met ouders om te gaan. Die zijn tegenwoordig toch meer van de norm “van mijn kind blijf je af”. Ik hoop dat ik daar ook les in krijg en ik wil meer weten van didactiek. Lesgeven in groep 3 of 4 lijkt me leuk, het eerste echte leren na de kleutertijd. Maar ook groep 7 of 8. Kinderen zijn dan al echte persoonlijkheden met wie je op niveau kunt praten.’
‘De eerste stagedag zal gek zijn. Dat ik de school binnenloop en denk: oké, daar gaan we dan. Ik kijk ernaar uit een jaar lang een groep te begeleiden en te zien oe iedereen zich ontwikkelt. Dat ik een kind dat moeite heeft met rekenen, de stof zo kan uitleggen dat-ie het snapt. Ik denk dat ik daar heel veel voldoening uit zal halen.’
tekst: Jorieke van Noorloos
De pabo’s kregen dit jaar maar liefst 900 aanmeldingen meer dan vorig jaar. De toename kan deels te maken hebben met de coronacrisis, maar komt wellicht ook door de goede kansen op een baan en de aandacht die er voor het leraarschap is geweest. Voor de nieuwste editie sprak Schooljournaal met drie leerkrachten in spe die staan te trappelen om voor de klas te mogen staan. Zij starten deze maand met de opleiding.
Henk Wijtsma (56), Pabo InHolland, Alkmaar
‘Het onderwijs heeft altijd in mijn achterhoofd gezeten. Ik heb 28 jaar in de HR gezeten. Sinds augustus ben ik thuis omdat mijn contract niet kon worden verlengd. Ik werkte bij een verpleeghuisorganisatie en de fusie had te veel geld gekost, waardoor ze mij niet konden houden. Dit weet ik natuurlijk al even en het was voor mij het sein om naar de pabo te gaan. Ik dacht altijd dat ik niet genoeg geduld zou hebben voor het onderwijs, totdat ik regisseur werd bij een musicalzanggroep voor kinderen. Eigenlijk ging dat best goed. En wat was het leuk! Ineens was de lerarenopleiding geen no-go meer voor mij.’
Opleiding versneld
‘Het is ook een prettig idee dat er genoeg werk is in het onderwijs. Toen ik in de HR een baan probeerde te vinden, merkte ik dat de markt overspoeld wordt door professionals. Ja, dan sta ik met mijn leeftijd achteraan in de rij. En dan is er ook nog corona. Ik doe mijn opleiding versneld in deeltijd. Dat houdt in dat ik twee jaar lang één keer per week naar school moet. Daarnaast loop ik één dag per week stage. Op dit moment krijg ik een WW-uitkering en ben ik door mijn studie deels vrijgesteld van sollicitatieplicht. Maar als ik ergens een zwangerschapsverlof kan opvangen, in de HR of op een basisschool, dan doe ik dat natuurlijk graag.’
Opa van de groep
‘Ik ben het gewend om naast werk te studeren, dat deed ik ook in mijn vorige baan. ‘Waar ik meer tegenop zie, is dat straks waarschijnlijk de opa van de groep ben, haha. Het lijkt me ook lastig om met ouders om te gaan. Die zijn tegenwoordig toch meer van de norm “van mijn kind blijf je af”. Ik hoop dat ik daar ook les in krijg en ik wil meer weten van didactiek. Lesgeven in groep 3 of 4 lijkt me leuk, het eerste echte leren na de kleutertijd. Maar ook groep 7 of 8. Kinderen zijn dan al echte persoonlijkheden met wie je op niveau kunt praten.’
Voldoening
‘De eerste stagedag zal gek zijn. Dat ik de school binnenloop en denk: oké, daar gaan we dan. Ik kijk ernaar uit een jaar lang een groep te begeleiden en te zien oe iedereen zich ontwikkelt. Dat ik een kind dat moeite heeft met rekenen, de stof zo kan uitleggen dat-ie het snapt. Ik denk dat ik daar heel veel voldoening uit zal halen.’
tekst: Jorieke van Noorloos
