Werkgever int onterecht WAO-uitkering

Cynthia is werkzaam als klantmanager bij een van de grotere gemeentes in ons land. Ze heeft een lange staat van dienst en zal binnenkort haar pensioengerechtigde leeftijd bereiken, waar ze erg naar uitkijkt. Er is echter nog één ‘dingetje’ dat zij opgehelderd wil zien voordat zij afscheid neemt van haar leven als gemeenteambtenaar. Ze is begin deze eeuw geruime tijd behoorlijk ziek geweest. Dat was in de tijd dat de WAO nog bestond, de wet waarop langdurig arbeidsongeschikten na 52 weken ziekte een beroep konden doen. Deze wet wijkt op veel punten aanmerkelijk af van de WIA, de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen, die nu zo’n jaar of twintig de opvolger is van de WAO. Cynthia was na 52 weken nog steeds ziek, waarna zij volledig werd afgekeurd.

Recht op stukje uitkering

Gelukkig herstelde ze daarna vrij snel. Ze bleef bij haar werkgever in dienst en slaagde erin stukje bij beetje haar uren weer op te bouwen. Sterker nog, halverwege 2004 werkte zij weer haar vertrouwde 24 uren per week. Door de jaren heen ontving Cynthia nog wel post van het UWV, maar veel acht sloeg zij daar niet op. Ze was volledig aan het werk, wat moest de uitkeringsinstantie nog van haar? Totdat zij de brieven wat beter ging lezen en de conclusie trok dat zij al die jaren recht was blijven houden op een klein stukje WAO-uitkering. En het kon niet anders dan dat dit stukje uitkering aan haar werkgever betaald werd.

Niet serieus genomen

Natuurlijk legde Cynthia de situatie eerst aan haar werkgever voor. Haar werd verzekerd dat er geen bedragen van het UWV binnenkwamen. Ze had niet direct de indruk dat de onderste steen boven was gehaald en ze voelde zich niet serieus genomen. Ze nam contact op met een jurist van CNV die gelukkig nog de nodige ervaring met de systematiek van de WAO had. De jurist kwam al snel tot dezelfde conclusies als Cynthia zelf; haar werkgever ontving al jarenlang betalingen die bedoeld waren voor hun klantmanager.

Extra spaarpotje

De jurist van de bond vroeg het UWV naar welk bankrekeningnummer de maandelijkse betalingen werden overgemaakt. Hij legde dit rekeningnummer voor aan de werkgever, die na geruime tijd liet weten dat er inderdaad tóch iedere maand een bedrag ontvangen werd. Ook de werkgever was van mening dat dit bedrag eerder aan haar zou moeten worden uitgekeerd. Uiteindelijk kwamen partijen overeen dat het bedrag over de afgelopen vijf jaren alsnog aan de gedupeerde vrouw zou worden uitbetaald. De betaling heeft inmiddels plaatsgevonden en Cynthia is aan haar laatste maanden als werknemer bezig met een extra spaarpotje.

Plotseling snel getraceerd

Gek genoeg ging haar werkgever pas serieus naar het geld zoeken toen de jurist van het CNV in beeld kwam. Toen waren de betalingen plotseling heel snel getraceerd. De bemoeienis van een jurist opent nog wel eens deuren die anders gesloten blijven. Het antwoord op de vraag waarom Cynthia steeds recht bleef houden op een klein stukje uitkering, ondanks het feit dat zij op een gegeven moment weer volledig werkte, is een technisch verhaal. De CNV-jurist heeft zijn vermoedens, maar zeker weten doet hij het niet. Ook het UWVdossier, opgevraagd door de jurist, bood daar geen uitsluitsel over.