I love conflict?

Leer een beetje van conflicten te gaan houden. Ze horen bij het leven. Het oplossen ervan ook. In de Volkskrant werd laatst uitgebreid aandacht besteed aan conflictvermijders. Over hen bestaan beelden van zoetgevooisde types met engelengeduld die de conflictpartner de andere wang toedraaien. Klopt dat wel? Conflictvermijdend gedrag kent ook een heel andere kant. Populair gezegd kun je denken aan personen die anderen ‘ghosten’. Dat betekent zoveel als van de ene op de andere dag uit het contact stappen of het langzaamaan dood laten bloeien. Je kan het omschrijven als ijskoud conflictgedrag. De een verklaart de ander als het ware dood. Dat is meer dan een regelrechte afwijzing. Het is een ijskoude uitsluiting en dat is voor mensen zo’n beetje het vervelendste wat je in je sociale (werk)relaties kunt meemaken. Een aantal jaren terug begeleidde ik een mediation tussen twee directeuren van een groot commercieel bedrijf. Ze konden elkaar al tien jaar niet luchten of zien. Voor de medewerkers was het op eieren lopen. Als de ene directeur je ook maar in de omgeving van de andere kemphaan zag, was het voor hem volstrekt duidelijk waar je loyaliteit lag. Je had partij gekozen.

Medewerkers werden op deze manier niet alleen gemangeld maar zelfs getrianguleerd: want de vriend van mijn vijand is ook mijn… vijand. Medewerkers werden door deze koude oorlog verscheurd. Alle vergaderingen moesten dubbel, want ze verdroegen elkaars aanwezigheid aan dezelfde vergadertafel niet. Afscheid van medewerkers en recepties moest op een zeer gekunstelde wijze plaatsvinden. Het prijskaartje van dit alles begon op te lopen. Zeker toen diverse ondergeschikten het gedrag begonnen over te nemen. De toon aan de top sijpelde door naar de uitvoering en toen was het ineens wél een probleem. Maar ja, probeer de kemphanen maar eens om de tafel te krijgen. De mediation werd een grote mislukking. Het sprak boekdelen dat bij het plannen van een eerste bijeenkomst de secretaresses van de heren ook ruzie kregen. Ik kreeg aandrang om ze daar allemaal te ghosten. Ze hadden een point of no return bereikt: dit kwam niet meer goed. Maar vermijdend als ze waren bleven ze er beiden in hangen ten koste van de rest van de organisatie en in weerwil van hun voorbeeldrol. In een tijd met veel aandacht voor heetgebakerde bullebakken op het werk pleit ik voor ontwikkeling in conflicthantering van professionals in brede zin. Ook vermijders, toegevers en dealtjesmakers moeten aan de bak met hun conflictgedrag.