Een herberg zonder gasten

Beste collega’s, u vraagt zich misschien af wat een vreemde titel, maar laat ik mij eerst even voorstellen. Mijn naam is Marianne Rietveld-Verdonk en al sinds 1993 lid van CNV Kostersbond. Dit omdat ik in 1993 koster ben geworden van de gereformeerde Bethelkerk te Zwijndrecht. In deze kerkelijke gemeente heb ik als koster/gastvrouw mijn taken mogen beoefenen totdat in 2005 een van de twee gebouwen in Zwijndrecht dicht ging en er voor mij geen plaats meer was.

Gelukkig zocht de Grote Kerkgemeente (hervormd/PKN) in Dordrecht een nieuwe koster-beheerder voor haar ‘Dordtse Dom’. In deze kerk (door een van onze burgemeesters de huiskamer van de stad genoemd) ben ik op 1 januari 2006 begonnen met mijn werk als koster/gastvrouw. In een artikel wat ik toen heb geschreven voor de wijkbrief, had ik het er over dat ik hoopte een goede herbergier (koster) te mogen zijn in deze herberg (de kerk) van de stad en de gemeente. Dit werk doe ik met veel plezier en toewijding.

Maar dan wordt het 12 maart 2020. Landelijk en in de wijkkerkenraad is het besluit gevallen dat er als gevolg van het coronavirus geen diensten en grote bijeenkomsten met meer dan honderd personen plaats mogen vinden. Dit geldt ook voor de Grote Kerk, de herberg. Alles valt stil, de agenda van de herbergier wordt leeg geschrapt. Alleen nog online dienst via YouTube met de predikant, organist en 4 personen van de kerkenraad. Ook voor de herbergier/koster heeft dit gevolgen. Ze ontvangt geen gasten van de gemeente van onze Heer, geen verhuur in de kerk en ook geen gasten van buiten de stad, onze toeristen. In de zomer mocht er weer iets meer maar vanaf januari 2021 zijn we weer terug bij af. Als koster valt je werk dan voor 99 procent stil en dan mis ik het contact met mijn mensen. Maar ik denk dat veel collega’s zich hier in herkennen en het ook zo voelen. Ik hoop en bid dat we met de kerstdagen van dit jaar weer het Stille Nacht en het Ere zij God mogen zingen. Maar bovenal dat we weer een gewone volle kerk tegemoet mogen zien. Want een lege kerk voelt niet goed en de herbergier voelt zich het meeste thuis als de herberg bij tijd en wijlen goed gevuld is en uit haar voegen barst van de activiteiten.