Het is onrustig bij de werkgever en veel personeel vertrekt in een korte tijd. De werkgever heeft moeite om de roosters rond te krijgen en Anja wordt meer en meer ingeroosterd, ook op haar vrije dagen. In het begin vond ze dat niet erg, maar tegen het einde van het jaar wordt het haar allemaal teveel. Ze meldt zich ziek.
Forse burn-out
De werkgever accepteert de ziekmelding van Anja niet en zegt tegen haar dat ‘ziek zijn een keuze is’. Door tussenkomst van een jurist van CNV mag ze alsnog naar een bedrijfsarts. Die concludeert dat er sprake is van een forse burn-out. Anja krijgt de eerste paar weken alsnog de benodigde rust om te herstellen. Na verloop van tijd adviseert de bedrijfsarts dat ze kan gaan starten met re-integreren. Voorgesteld wordt om eerst terug te keren op de werkvloer en koffie te gaan drinken met haar collega’s en leidinggevende. Daarna kan ze rustig beginnen met opbouwen van uren.
Werkweigering
Anja mag nog niet alleen op de groep staan, maar moet vooral boventallig gaan werken. Haar leidinggevende heeft geen boodschap aan het advies van de bedrijfsarts. Hij verlangt dat Anja na twee weken weer alleen op de groep staat. Er is een groot tekort aan personeel en ze is al lang genoeg weggeweest. Anja probeert het wel, maar moet zich al vrij snel weer volledig ziek melden. Vanaf dat moment gaat het van kwaad tot erger. Ze krijgt officiële waarschuwingen wegens werkweigering en de werkgever gaat haar verlofuren inzetten voor elk uur dat ze niet re-integreert. Ze mag ook niet opnieuw naar de bedrijfsarts, want het laatste advies was wel duidelijk volgens de werkgever.
