Ultimatum voor apothekers

‘Acties volgen als werkgevers niet over de brug komen’

CNV heeft vandaag samen met vakbond FNV een ultimatum gestuurd naar de apothekers. Als de werkgeversdelegatie niet voor vrijdag 30 augustus 12:00 uur met een beter cao-bod komt, dan volgen er acties. Cao-onderhandelaar Marco Dons: ‘Slikken of stikken dus en dat is uniek in de apotheken. Niet eerder lieten de werkgevers het zo ver komen.’

De onderhandelingen over een nieuwe cao – die per 1 juli moet gelden – zitten al tijden in het slop. De werkgevers bieden een loonsverhoging van 2 procent vanaf 1 juli dit jaar. Voor 2025 komt de loonsverhoging rond de 5 procent te liggen. Dons: ‘Dat is veel te mager. De werkdruk van apothekersassistenten neemt de laatste jaren alleen maar toe. Ze hebben te maken met agressie aan de balie en ze zijn steeds meer tijd kwijt aan de papierwinkel van zorgverzekeraars. Nu proberen hun werkgevers ze af te schepen met een habbekrats die de inflatie niet eens dekt. Op deze manier loopt de branche, die toch al kampt met personeelstekort, verder leeg.’

Acties zullen volgen
Het ultimatum is voor de werkgevers de laatste kans om aan de eisen van de vakbonden tegemoet te komen. Gebeurt dat niet, dan volgen er acties. Te beginnen met stiptheidsacties, waarbij de medewerkers zich strikt aan de regels van de cao en hun arbeidsovereenkomst houden. Dit betekent dat er geen sprake meer is van overwerk, niet zonder vergoeding een kwartier eerder openen of later sluiten en hun pauze strikt opvolgen. Dons: ‘Klanten gaan daar zeker wat van merken. De wachttijden gaan oplopen en dat is niet prettig. Maar als er straks nog minder apotheekmedewerkers zijn, dan moeten klanten verder rijden en dat is nog vervelender. Om dat te voorkomen moeten we nu onze tanden laten zien.’

Demonstratie bood geen soelaas
Op 1 juni organiseerden de bonden een demonstratie om de druk op te voeren, maar de werkgevers waren daar blijkbaar niet van onder de indruk. ‘Om toch beweging te krijgen gaan we daarom nu een stap verder. Het ultimatum is voor de werkgevers de laatste kans om aan onze eisen tegemoet te komen. Gebeurt dat niet, dan gaan we over op acties.’